KOUDEKERK AAN DEN RIJN – Na een goede reeks van overwinningen stonden wij er goed voor halverwege de competitie en zagen uit naar de korte onderbreking voor Kerst en Oud en nieuw. Woensdag 21 december gaven wij nog een clinic in De Ridderhof voor de jeugd samen met Dames 1 en daarna even rust. Hoe anders verliepen deze weken nadat wij op nieuwjaarsdag het nieuws vernamen van het tragische ongeval van onze aanvoerder en spelverdeler Mario, die tijdens zijn werk als politieman werd aangereden.
In de week die volgende hadden wij enige hoop die helaas vervloog tot het onvermijdelijke nieuws dat volgde van het overlijden van Mario. Wij voelde ons leeg en moe, maar probeerden toch weer te gaan trainen de dag na de mooie samenkomst bij Timios. Een meer dan indrukwekkende uitvaart volgde waar wij als team bij waren de dag voor de wedstrijd tegen Cito. Deze wedstrijd zou onze eerste wedstrijd zonder Mario worden. Een onwerkelijke gedachte.
Voor de wedstrijd zijn wij als team eerder dan gebruikelijk bij elkaar gekomen. Even praten en gedachten uitwisselen. Daarna het onvermijdelijke moment om de kleedkamer in te gaan en de focus te verleggen op de wedstrijd. In alle rust de voorbespreking en dan de zaal in en starten met de warming-up.
Na de warming-up, inspelen en inslaan verzamelden alle aanwezige teams en toeschouwers zich rond veld 1. Wij vonden het bijzonder en heel mooi dat ook Karin de vriendin van Mario de kracht heeft gevonden om hierbij aanwezig te zijn. Na een korte en rake speech van voorzitter Joan Remmerswaal werd een indrukwekkende minuut stilte in acht genomen. Een minuut vol herinneringen en gedachten. Na het fluitsignaal even flink slikken, jezelf bij elkaar rapen en handen schudden met Cito. Cito had speciaal bloemen meegenomen om aan ons te geven. Een prachtig en mooi gebaar.
Dan volgt de wedstrijd. Ondanks alles wat is gebeurd startten wij goed en konden goed bijblijven bij de degelijke ploeg die Cito is. Helaas veel foute services van onze kant of met weinig druk. Ook het twee keer inwisselen van Marcel van Staveren bracht helaas geen soelaas. Cito trok deze eerste set uiteindelijk in de slotfase naar zich toe met 20-25.
Met Marcel in de basisopstelling van de tweede set speelde Aspasia een zeer degelijke set. Vooral de pass was erg goed verzorgd, waardoor wij aanvallend al onze opties konden gebruiken. Met name het midden werd goed benut met Bas Huising. Diederik Werner, Jurrian Keijzer en Jasper Denkers bleven goed passen en de aanvallers scoren. Toch braken aan het eind van de set een paar slordigheden ons op won Cito ook de tweede set met 23-35.
Met Bas van der Werf en Mark Paul in de basis nam Aspasia snel een flinke voorsprong op Cito. Onder luide aanmoediging van het ruim aanwezige publiek gaf Aspasia deze nooit meer weg. Met een enorme ontlading werd de overtuigende winst van 25-18 gevierd.
Met dezelfde opstelling werd de vierde set gestart, maar de scherpte ontbrak. Snel stond Aspasia achter met bijna 10 punten. Binnen 8 punten voor Aspasia was er al vijf keer gewisseld. Gelukkig niet voor niets, want met een enorm stoot energie trok Aspasia de stand weer gelijk tot 20 -20. Goede blokacties van Bas van der Werf en snoeiharde aanvallen van Arjan Westerveld op aangeven van Bas Donkers overrompelde Cito bijna. Helaas mocht het niet zo zijn en ging de vierde set ook weer verloren met het kleinst mogelijke verschil.
Een einde van een wedstrijd maar nog meer het einde van een paar enorm moeilijke weken voor ons als team die ons niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Als coach heb ik een enorme bewondering voor de veerkracht en teamgeest die Heren 1 in de afgelopen weken heeft getoond.
Wij hebben enorm veel steun gehad aan alle mensen die naar onze wedstrijd zijn gekomen. Ook willen wij via deze weg nogmaals Heren -2 en 3 bedanken voor het overnemen van onze zaalwacht vrijdag, zodat wij als team bij elkaar konden zijn voor de wedstrijd. Verder alle verenigingen die de moeite hebben genomen om hun medeleven te tonen via kaart, e-mail, whatsapp, bloemen of op andere wijze. Verder nog Norbert van De Ridderhof voor het ter beschikking stellen voor de fles Bacardi na de wedstrijd en nogmaals Heren-2 voor nog een fles.
Tot slot nog een spreuk die ik vandaag toevallig las: Rouw is de prijs die we betalen voor het vermogen lief te hebben.
